Dotychczas omawialiśmy prąd stały oraz zagadnienia elektromagnetyzmu w przypadkach stałego pola elektrycznego (ładunki w spoczynku) i stałego pola magnetycznego (wywołanego stałymi prądami). Obecnie zajmiemy się zmiennymi polami elektrycznym i magnetycznym oraz prądem zmiennym.

Podstawowym odkryciem dotyczącym omawianych tu zagadnień było prawo indukcji Faradaya. Odkrycie to zapoczątkowało nową epokę zarówno w technice, jak i w teorii elektromagnetyzmu. Stało się ono podstawą współczesnej elektrotechniki. Działanie większości współczesnych urządzeń elektrycznych jest oparte na zjawisku indukcji elektromagnetycznej.

Bazując na doświadczeniach Michaela Faradaya, Jamesa Clerka Maxwella przeprowadzonych w latach sześćdziesiątych XIX wieku, mógł dokonać wielkiego dzieła – opracować teorię pola elektromagnetycznego. W ten sposób dokonała się w fizyce unifikacja dziedzin, które dotychczas występowały oddzielnie – powstała klasyczna elektrodynamika, w ramach której zostały połączone takie dziedziny wiedzy, jak elektryczność, galwanizm (tak nazywano dawniej przepływ prądu elektrycznego) i magnetyzm, a także optyka, gdyż okazało się, że światło jest falą elektromagnetyczną.

Na przełomie XIX i XX wieku podjęto próby unifikacji klasycznej elektrodynamiki z klasyczną mechaniką. Doprowadziło to fizyków do licznych paradoksów i sprzeczności, których rozwiązaniem okazała się szczególna teoria względności Alberta Einsteina.