Tom II

1.11. Wektor prędkości

Wektor prędkości i jego współrzędne

Rozważmy najpierw przypadek, gdy ruch punktu materialnego odbywa się po prostej. Niech w chwili t 1 punkt materialny znajduje się w miejscu wyznaczonym przez wektor wodzący r 1 , w chwili t 2 – przez r 2 (il. 1.41). Wektor przemieszczenia wynosi:

Δ r = r 2 - r 1

Wyznacza on (w sytuacji ruchu po prostej) drogę punktu materialnego przebytą w czasie Δ t = t 2 - t 1 . Zatem prędkość średnia określona wzorem:

v śr = Δ r Δ t
( 1.40 )

jest oczywiście wektorem, ponieważ dzielenie wektora Δ r przez skalar Δ t jest innym wektorem, którego kierunek i zwrot jest zgodny z wektorem przemieszczenia (il. 1.41).

Wektory w ruchu prostoliniowym
 Ilustracja 1.41. Wektory w ruchu prostoliniowym
W przypadku ruchu prostoliniowego kierunek i zwrot wektora prędkości są takie same, jak kierunek i zwrot wektora przemieszczenia

Wektor prędkości chwilowej

Prędkość chwilowa określona w bardzo krótkim przedziale czasu Δ t :

v = Δ r Δ t
( 1.41 )

jest także wektorem, który w ogólnym przypadku ruchu krzywoliniowego jest styczny do toru (il. 1.42).

Wektor prędkości średniej i wektor prędkości chwilowej
 Ilustracja 1.42. Wektor prędkości średniej i wektor prędkości chwilowej
Kierunek wektora prędkości średniej v śr jest zgodny z cięciwą ( A B ) toru ruchu punktu materialnego, podczas gdy kierunek wektora prędkości chwilowej v jest styczny do toru (gdyż wektor v jest utworzony z cięciwy A A ' – bardzo bliskich punktów toru)

Twierdzenie to można uogólnić i wyrazić następująco:

Składanie prędkości

Aby wyjaśnić sposób dodawania prędkości, rozważymy ponownie ruch człowieka i platformy. Jak stwierdziliśmy wcześniej, kierunek i zwrot wektora prędkości są identyczne z kierunkiem i zwrotem wektora przesunięcia. Stąd wynika, że wektory prędkości będą dodawały się tak samo jak wektory przesunięcia. Zatem, jeżeli człowiek porusza się z prędkością v 1 względem platformy, a platforma porusza się z prędkością v 2 względem ziemi, to wypadkowa prędkość człowieka względem ziemi wynosi (patrz il. 1.43):

v = v 1 + v 2
( 1.42 )
Dodawanie prędkości człowieka względem platformy
 Ilustracja 1.43. Dodawanie prędkości człowieka względem platformy v 1 i platformy względem ziemi v 2

Obowiązuje tu reguła dodawania wektorów, która jest słuszna w ogólnym przypadku, a więc również w przypadku, gdy prędkość człowieka jest skierowana pod dowolnym kątem α do wektora prędkości platformy (il. 1.44). Wzór (1.42) wyraża prawo dodawania prędkości w postaci wektorowej.

Dodawanie prędkości człowieka
 Ilustracja 1.44. Dodawanie prędkości człowieka v 1 i platformy v 2

Przykład 9

Między punktami A i B na rzece, odległymi od siebie o l = 10 km , kursuje statek, który ma stałą prędkość v s względem wody. Oblicz wartości prędkości statku v s oraz prędkości prądu wody w rzece v p , jeżeli wiadomo, że statek, płynąc w górę rzeki, pokonuje tę odległość w czasie t 1 = 1 h , natomiast w dół rzeki – w czasie t 2 = 0,5 h .

Rozwiązanie: Wektory prędkości statku i prądu rzeki są równoległe, choć mają przeciwne zwroty, gdy statek płynie pod prąd (w górę rzeki), zaś zgodne zwroty, gdy płynie z prądem. Tak więc, choć wektory prędkości statku względem brzegu wyrażają się podobnymi wzorami, to wartości tych wektorów są różne:

v 1 = v s + v p (podróż pod prąd); ale v 1 = v s - v p (bo v s i v p mają przeciwne zwroty);

v 2 = v s + v p (podróż z prądem); ale v 2 = v s + v p (bo v s i v p mają zgodne zwroty).

Przedstawia to (il. 1.45).

Składanie prędkości statku i rzeki
 Ilustracja 1.45. Składanie prędkości statku i rzeki
a) statek płynie w górę rzeki – wektory prędkości statku i prądu rzeki się odejmują, b) statek płynie w dół rzeki – wektory prędkości statku i prądu rzeki się dodają

Natomiast v 1 = l t 1 i v 2 = l t 2 . Mamy więc:

l t 1 = v s - v p

oraz:

l t 2 = v s + v p

Sumując te dwa równania stronami, wyeliminujemy v p . Otrzymamy:

2 v s = l t 1 + l t 2

Stąd:

v s = l t 1 + t 2 2 t 1 t 2 v p = l t 1 - t 2 2 t 1 t 2

Po podstawieniu wartości liczbowych, obliczymy, że prędkość statku względem wody v s = 15 km / h , zaś prędkość prądu rzeki v p = 5 km / h .

Przykład 10

Przy przeprawianiu przez rzekę łódź startuje z punktu O i kieruje się cały czas pod kątem α = 60 ° do linii brzegu, pod prąd rzeki (il. 1.46). Oblicz, na jaką odległość l od punktu A rzeka zniesie łódź. Szerokość rzeki wynosi d = 100 m , prędkość łodzi względem wody v l = 1,2 m / s , a prędkość prądu rzeki v p = 0,8 m / s . Pod jakim kątem należy kierować łódź, aby przybiła do brzegu w punkcie A ?

Rozwiązanie: Obierzmy układ współrzędnych O x y i zrzutujmy na osie prędkość łodzi (il. 1.46); otrzymamy wartości:

v l x = v l cos α
v l y = v l sin α
Przeprawa łodzi przez rzekę
 Ilustracja 1.46. Przeprawa łodzi przez rzekę
Rozkład wektora prędkości łodzi
 Ilustracja 1.47. Rozkład wektora prędkości łodzi v l
Wektor wypadkowy prędkości ma składowe: v x = v p - v l x , v y = v l y

Wypadkowa prędkość łodzi w kierunku osi x wynika z nałożenia się prędkości prądu rzeki v p i składowej x -owej prędkości łodzi v l x , czyli:

v x = v p - v l x = v p - v l cos α
Natomiast w kierunku osi y prędkość wypadkowa łodzi:
v y = v l y = v l sin α
Odległość l wyznaczymy z trójkąta O A B :
l = d tg β
gdzie β jest kątem, jaki wektor wypadkowy v tworzy z osią x . Zatem:
tg β = v y v x = v l sin α v p - v l cos α
więc:
l = d v p - v l cos α v l sin α
Po podstawieniu danych liczbowych otrzymujemy:
l = 100 0,8 - 1,2 cos 60 ° 1,2 sin 60 ° = 19,2 m
czyli rzeka zniesie łódź na odległość l = 19,2 m .

Kąt α 0 , pod jakim należy skierować łódź, aby w wyniku unoszenia rzeki dopłynęła prostopadle do brzegu, można otrzymać z ostatniego wzoru na l , przyjmując, że l = 0 . Wówczas v p - v l cos α 0 = 0 (co oznacza, że składowa v x = 0 ), zatem:

cos α 0 = v p v l = 0,8 1,2 = 0,66
stąd:
α 0 48 °
Gdy łódź będzie skierowana pod kątem 48 ° do brzegu, to kierunek jej wypadkowego ruchu będzie prostopadły do brzegu.

Pytania i problemy

  1. Podaj definicję wektora prędkości średniej.
  2. Podaj definicję wektora prędkości chwilowej.
  3. Przedstaw na rysunku tor krzywoliniowy ciała i zaznacz wektor prędkości średniej i chwilowej.
  4. Na wybranym przykładzie wyjaśnij zasadę niezależności ruchów.
  5. Sformułuj prawo dodawania prędkości w postaci wektorowej.